Ze hebben zich goed vermaakt met zandhoopjes, schepjes en emmertjes. Florine en haar pleegkind Kim (1) zijn net terug van hun eerste vakantie samen, op Mallorca, in een all inclusive hotel. Een grote verandering: waar Florine eerst kon gaan en staan waar ze wilde, staat haar leven sinds een half jaar in het teken van de kleine Kim.
‘Begin juni stelde ik mezelf beschikbaar als pleegouder voor een kind tussen de 0 en 5 jaar. Het kon nog wel even duren, werd er gezegd. Ruim een week later maakte ik kennis met Kim, toen 9 maanden, in het crisispleeggezin waar ze tijdelijk verbleef. Levvel vroeg me: ‘Weet je het zeker? Kim is een huilbaby.’
‘Door de stad fietsen is een feest’
Twee dagen na de kennismaking kwam Kim bij me wonen. Ik zette me schrap op alles, maakte het in mijn hoofd niet mooier dan het is. Dus kon het eigenlijk alleen maar meevallen, en dat deed het ook. Kim is een blije baby. Bij mij krijgt ze volop aandacht. Dat kan ook niet anders, met haar prachtige bruine ogen die je heerlijk indringend kunnen aankijken. Ik woon sinds 2,5 jaar in het centrum van Amsterdam. In 2 dagen heb ik de logeerkamer omgebouwd tot kinderkamer.
Een roze behangetje hing er al. Via Marktplaats, Facebook en mijn buren heb ik kleren en meubeltjes bij elkaar gezocht. Ik regelde traphekjes en ging op zoek naar een crèche. Ook bleek het niet zo eenvoudig een paspoort te regelen zonder nationaliteit. Ik was in een enorme rollercoaster terechtgekomen en zat vol adrenaline. Gelukkig kreeg ik veel steun. Van vrienden en van familie, mijn zusje is zelf ook pleegouder. Zij heeft mij geïnspireerd om pleegouder te worden. Contact met familie vind ik belangrijk, dat geldt ook voor Kim. Laatst vierden we Kims eerste verjaardag bij haar moeder en oma. Het hele huis was versierd, opa kwam op bezoek en speelde cello, ze kreeg cadeaus en veel liefde. Fijn om te zien, maar ook moeilijk. Het echte opvoeden lukt hun blijkbaar niet.
Sinds zij bij mij woont, gaat er een andere wereld voor me open
Ik ben nog zoekende in de juiste balans in hun contact: wat is goed voor Kim, haar moeder en oma? Ik probeer maar vooral in het nu te leven. Kim is een heuse avonturier. Stilzitten in de box lukt amper, ze trekt liever keukenlades open. Met haar door de stad fietsen is een feest. Waar ik mooie grachten zie, heeft Kim vooral aandacht voor duiven en wijst naar alles wat er op de grond ligt. Ze zwaait vaak met haar handjes in de lucht, dan denk ik: ‘Wat ziet ze nu toch weer?’. Sinds zij bij mij woont, gaat er een andere wereld voor me open.’
Vanwege privacy is de naam Kim gefingeerd.
