Als alleenstaande moeder neemt Wendy (51) in 2015 de anderhalfjarige Rens in huis. Samen met haar zoon Joris, die toen 6 jaar was, keek ze uit naar zijn komst. Joris kocht zelfs een knuffel voor hem. Maar het liep iets anders dan verwacht.
MOEILIJK
‘Na de eerste wittebroodsweken begon Rens steeds moelijker gedrag te vertonen. Hij claimde mij zo erg, dat zelfs Joris’ verjaardag vieren nauwelijks lukte: Rens bleef jammeren. Hij eiste honderd procent aandacht van mij. Buitenshuis was Rens meegaand, vrolijk en behulpzaam. Maar thuis gedroeg hij zich afschuwelijk. Het voelde alsof hij me manipuleerde, terwijl ik tegelijkertijd dacht: dat kan niet, hij is anderhalf! Driftbuien konden uren aanhouden en hij werd steeds agressiever. Hij sloeg en schopte. Elke dag dacht ik: ik stop ermee. Maar ik had hier ‘ja’ tegen gezegd, dus vond ik dat ik moest dealen met het gevoel: mijn leven wordt nooit meer leuk. Uiteindelijk ben ik burn-out geraakt. Mijn leidinggevende baan binnen de volwassen-GGZ kon ik niet meer aan. En met mijn korte lontje voelde ik me geen goede pleegouder. Daar voelde ik me heel schuldig over. Ik wist ook dat hij zich zo gedroeg, omdat hij zich bij mij veilig voelde. En dat als ik zou opgeven, hij nog meer schade opliep.’
‘Het is echt een heel leuk mensje om in je leven te mogen hebben’
MOOI
‘Ik las álles over trauma en we startten met de hechtingstherapie Sherborne Samenspel. Op de bijbehorende video-opnames zag ik: ik ben best een sensitieve ouder, ik vóel me alleen een slechte pleegouder! Met dat gevoel ging ik aan de slag. Rens kreeg daarnaast traumatherapie vanwege de ernstige verwaarlozing die hij meemaakte voordat hij bij ons kwam wonen. Nu denk ik iedere dag als ik naar hem kijk: wat een ontzettend grappig, leuk kind! Juist de combinatie met mijn oudste, die veel meer een einzelgänger is, pakt goed uit. Z’n broertje Rens stapt doodleuk op mensen af, zoals laatst bij de McDonalds. Gaat hij een gesprek aan met twee twintigers en trekt hij Joris daarin mee. Tijdens vakanties zorgt Rens op het springkussen voor de contacten met andere kinderen. Als ze samen gamen, is het verbazingwekkend hoe geduldig Joris uitlegt hoe Rens bij Roblox in het volgende level kan komen. Snapt Rens het niet, dan legt Joris het gewoon op een compleet andere manier uit. Ik vind het zo mooi om te zien hoe Rens zich ontwikkelt. Het is echt een heel leuk mensje om in je leven te mogen hebben. Alles wat ik in hem investeer, brengt hem echt iets. Laatst zat ik zenuwachtig thuis te wachten omdat hij zélf van school naar huis wilde fietsen. Hoe trots hij dan is bij thuiskomst! Hij leek wel drie meter gegroeid.’
