Soms lopen jongeren zo vast dat er meer nodig is dan reguliere hulpverlening. Dan is het pleeggezin van Ab en Marian in Frankrijk een uitkomst. Hier kunnen jongeren, ver weg van de plek vol vaste patronen en verleidingen, op adem komen en nadenken over hun volgende stap. Clementine Mol en Laurette Angenot zijn vanuit Levvel begeleiders en vertellen waarom dit concept zo goed werkt.
Sinds de start van hun Franse avontuur worden Ab en Marian door Levvel begeleid. Ze doen het altijd sámen. Zij, samen met pleegzorgwerker Clementine, gedragswetenschapper Laurette en de betrokken volwassenen. ‘Toen negen jaar geleden de eerste jongere kwam was het echt pionieren’ zegt Clementine. ‘Hoe houden we met deze afstand goed contact en kunnen we Ab en Marian op de juiste manier ondersteunen? Gelukkig is het tegenwoordig met alle communicatie-mogelijkheden veel gemakkelijker om te overleggen als ze ergens tegen aan lopen.’
‘Het is de kracht van Ab en Marian dat zij echt naast de jongere staan’
Beslissende stem
Voordat een jongere in Frankrijk wordt geplaatst, vindt er een gesprek met begeleiders en maatschappelijk werkers plaats. Als dit positief verloopt en ze de jongere hiervoor geschikt vinden, praten eerst alle volwassenen met elkaar. Clementine: ‘Daarna wordt het gesprek met de jongere gevoerd. Pas als iedereen positief is, wordt er een plan gemaakt met daarin duidelijke doelen en afspraken. De jongere heeft hierin absoluut de beslissende stem. Die moet echt willen, anders beginnen we er niet aan.’
Uitzoekplek
Frankrijk is een ‘tijdelijke uitzoekplek’. Ab en Marian hebben intensief contact met de jongeren. Tijdens het verblijf is er regelmatig overleg met alle betrokkenen. Na drie maanden wordt er geëvalueerd: blijft de ongere nog langer of is er een ander concreet plan, zoals het volgen van een opleiding in Nederland.
Intensieve samenwerking
De plaatsing in Frankrijk vraagt een intensieve samenwerking. Clementine en Laurette vormen hierin de spil. Zij zorgen ervoor dat ouders en eventuele pleegouders in Nederland, maar ook andere zorgprofessionals betrokken zijn, zoals de trajectbegeleider. Voor een jongere is het belangrijk om zelf ook die verbinding met thuis te blijven ervaren. Door de jaren heen voelen ze elkaar goed aan. Clementine en Laurette weten wanneer de spanning bij Ab en Marian oploopt. ‘Ja, de lijntjes zijn goed. Ze weten dat ze er niet alleen voor staan’, zegt Laurette. ‘Uiteindelijk zijn ze daar wel met zijn twee en dat kan soms kwetsbaar zijn/voelen.’
Veel vertaalslagen
Clementine: ‘Het is de kracht van Ab en Marian dat zij echt naast de jongere staan. Ook in overleg met volwassenen verwoorden zij de jongere heel goed.’ Maar de andere kant op kan soms best moeilijk zijn. Om die andere perspectieven te zien of verklaringen te vinden voor het gedrag van een jongere. ‘Daar ligt onze rol’, zegt Laurette. ‘Zaken als school, ouders en sociale activiteiten zijn er niet in Frankrijk. Het is een soort bubbel waar ze samen in zitten. Kortom heel veel vertaalslagen… en wij zijn ervoor om hen daarbij te helpen.’
