‘Mijn woning werd verbouwd en ik had een slaapkamer over. Die had ik vol kunnen gooien met troep, maar ik dacht, ik kan nu ook iets met mijn drijfveer doen. Je hoort het wel vaker: ooh pleegzorg, ja dat wilde ik ook altijd al doen. Vervolgens stel je het maar uit en uit en word je steeds ouder. De afstand tot de jeugd wordt dan ook groter.
Tijdens het intakegesprek vroeg Saskia (trainer-consulent bij Levvel, red.) hoe ik dat voor me zag. Een baby? Ga je je werk opzeggen? Mij werd snel duidelijk gemaakt dat met mijn huidige leven – alleenstaand en een fulltime baan – pleegzorg voor een baby geen optie is. Ik schakelde direct: wat kan ik dan wél betekenen?
En daar was dat mailtje van Ricky. Ingrid, de consulent die mij aan Ricky matchte vond dat natuurlijk ook heel grappig: Rick en Ricky! Zelf dacht ik, het is op alle fronten een mooie match: waarom niet? We hadden een leuk eerste gesprek, met veel raakvlakken. Vlak daarna heb ik hem en zijn oudere broer bij mij thuis uitgenodigd. Ik bevind me op onbekend terrein en ik ervaarde dat als ongemakkelijk en ook een beetje vreemd. Maar ik dacht: ik blijf mezelf en doe niet anders dan anders. Voor Ricky was Amsterdam Zuidoost een onbekend gebied. Hij vond dat spannend.
‘Ik blijf mezelf en doe niet anders dan anders’
Voor mij was het na dat bezoek een ‘go’. Voor Ricky kwam de volgende dag toch de twijfel. Ik had ook het idee dat de situatie onveilig voelde voor hem. Hij kwam in een totaal onbekende buurt terecht. En dat is begrijpelijk. Ik denk dat ik dat zelf ook niet prettig zou vinden en hetzelfde zou hebben gereageerd. Uiteindelijk werd het vanuit Ricky een nee. In overleg met Ingrid heb ik hem toen een berichtje gestuurd. Dat ik het begreep maar dat hij ook de tijd kon nemen erover na te denken. Wat hij ook beslist: het is goed. De dag erna had hij met zijn moeder en broer overlegd en kreeg ik een berichtje: hoi Rick als het mag kom ik toch graag bij je wonen. Toen ging het ineens heel snel. Ik heb zijn moeder en oma ontmoet en zijn broer nog een keer gesproken. Ik vind het belangrijk dat Ricky weet dat zijn familie welkom is bij mij. Met school heb ik afgesproken dat Ricky op woensdag met mij meegaat naar de ijssalon. Dat vonden ze een goed idee. Hij leert er veel. Vorige week zag ik hem lekker bolletjes scheppen en helemaal lachen. Het is een familiebedrijf, iedereen blijft na afloop altijd een hapje eten, dus het is vooral ook heel gezellig.
‘Ik blijf mezelf en doe niet anders dan anders’ Het liefst wil je hem gewoon verwennen. Maar het is belangrijk dat hij stap voor stap leert om op zijn eigen benen te staan. Ik gun hem de hele wereld aan cadeaus, alleen leert hij daar weinig van en daarmee creëer ik eigenlijk ook een ongemakkelijke situatie. Ik leg hem ook uit dat ik op een prettige en waardevolle manier ben opgegroeid en hem dat ook wil meegeven. Er was een moment dat hij zei ‘Ik ga naar mijn kamer’. Dat gaf me een dankbaar gevoel. Ik ben blij dat Ricky er is.
Toen we het een keer over mijn leeftijd hadden, zei hij dat hij me niet zag als een pleegvader, maar meer ‘een grote neefgevoel’ heeft. Hoe mooi is dat?’
