Bij single moeder Benedicte (53) en haar dochters Vela en Dijne kan ieder moment een pleegkind voor een nachtje komen logeren. Benedicte is noodbedpleegouder. ‘Ik hoef alleen maar te vertroetelen.’
Benedicte: ‘Het zijn meestal tieners waarvoor ik word gebeld. Er is thuis iets aan de hand en ze moeten nú een veilige plek hebben om een nachtje te zijn. Binnen een uur staat er dan een kind op de stoep waarvan je niets weet. Spannend is dat. Het enige wat ik hoef te doen is vertroetelen. Het arme kind heeft niet gevraagd om de ruzie thuis of wat er ook aan de hand is. Soms blijven ze één nachtje, soms een paar dagen als ze geen passend crisisgezin kunnen vinden of als de rechter bijvoorbeeld nog uitspraak moet doen. Ik ben altijd weer verbaasd dat deze kinderen blijkbaar niemand hebben waar ze even terecht kunnen. Hoe dat kan, dat vraag ik niet. Mijn dochters wel en dan horen ze de meest bizarre verhalen.
Fijne vide met groot bed
Waar het kind slaapt in mijn huis, hangt van de leeftijd af. Ik heb een heerlijke vide met een groot bed, geschikt voor grotere kinderen. Als er wel een kleintje komt, vraag ik een van mijn dochters een kamer af te staan. Soms mopperen ze, maar altijd maar héél even. Dan zeggen ze: ‘is goed hoor’. Heel lief.
De meeste kinderen komen met honger binnen. We eten iets waarvan ik zeker weet dat het goed in de smaak valt, meestal pasta bolognese. Pas waren er twee meiden die zelf wilde koken en maakten pasta met roomsaus en gamba’s. Had ik even geluk. Omdat ze onvoorbereid komen, heb ik altijd een mandje klaar met de basics: deo, een tandenborstel, wat lekkers en tampons enzo. Het zijn op de een of andere manier altijd meiden. Het mandje wordt goed gebruikt. Meestal willen ze de spulletjes meenemen. Dat mag. Als ze daar blij van worden, word ik dat ook.
‘Ik ben altijd weer verbaasd dat deze kinderen blijkbaar niemand hebben waar ze even terecht kunnen, geen familie, vrienden, niks’
Iets nuttigs doen
Ik heb me in 2017 bij Levvel opgegeven als pleegouder. Ik had een sabbatical en wilde iets nuttigs doen met mijn tijd. Omdat ik dol ben op kinderen, ik had er wel tien gewild, kwam ik uit op pleegouderschap. De eerste jaren was ik crisispleegouder waarbij je kinderen opvangt totdat ze een plek hebben waar ze langer kunnen blijven. Met een broertje en zusje die hier kwamen toen ze twee en drie jaar waren, was het contact zo goed, dat ze nog steeds eens in de zes weken komen logeren.
Waarom noodbedpleegouder
Mensen vragen weleens waarom ik niet aan langdurige opvang doe waarbij kinderen in principe voor altijd mogen blijven. Dat is simpel: omdat ik gescheiden ben zie ik mijn eigen kinderen maar de helft van de tijd. Het voelt niet eerlijk om andere kinderen dan wel fulltime op te voeden. Ik heb wel eens aan mijn ex gevraagd of hij mee wil doen en dat de pleegkinderen dan meegaan in het ritme van de meiden. Daar heeft hij vriendelijk voor bedankt, haha.
Omdat ik nu weer een baan heb, kán het ook niet hoor. Deze noodbedopvang is helemaal goed zo. We maken er altijd een gezellige tijd van. De meiden vinden het ook fijn. Als ze bij hun vader zijn en er komt
een pleegkind, dan komen ze altijd naar huis en helpen ze bij het settelen, spelen ze samen op de trampoline. En altijd hebben ze heel veel vragen: ‘hoe ziet jouw leven eruit’? Ik ben er dankbaar voor dat ze op deze manier kunnen leren dat de wereld groter is dan de bubbel waar zij zelf in leven.”
Ben je al pleegouder en wil je je aanmelden als noodbedpleegouder?
Mail naar servicepuntconsulentenpleegzorg@levvel.nl
