Pleegvader en ondernemer Ricardo werkt samen met zijn honden voor Stichting Reddingshonden RHWW. Gaat de telefoon, dan laat hij alles uit zijn handen vallen en maakt hij zich klaar voor een ‘inzet’. Zoals die keer na de aardbeving in Turkije waar hij met een flink team heen vloog. Pleegzoon Cerzinio sluit zich binnenkort ook aan bij de RHWW.
Hoe ben je in deze reddingswereld terechtgekomen?
‘Zo’n twaalf jaar geleden zocht ik, naast mijn drukke werk, een hobby om mijn hoofd leeg te maken. In plaats van voetbal of een potje biljarten, wilde ik graag trainen met mijn witte Zwitserse herder Layla. Na een puppytraining en verschillende gehoorzaamheidstrainingen wonnen we wedstrijd na wedstrijd. Layla luisterde zo goed, dat iemand mij tipte over een team met reddingshonden. Ik meldde me aan en voor ik het wist vertrokken we naar Nepal, op zoek naar slachtoffers van een aardbeving. Ik had geen ervaring en werkelijk geen idee waar ik me instortte, maar ik ging.’
‘Ik ben heel trots dat mijn pleegzoon Cerzinio ook gaat helpen bij de stichting’
Inmiddels ben je betrokken bij Stichting Reddingshonden RHWW, die ingezet wordt bij het vinden van vermiste personen.
‘Ja, dit is een veel professionelere club. Met mijn hond heb ik een tweejarig opleidingstraject gevolgd en ging ik met steeds meer missies mee. Inmiddels ben ik actief als bestuurslid, instructeur en inzetleider. Iedere zondag trainen we met de honden. In totaal zijn we met 65 mensen en 35 honden. In het ondersteuningsteam zitten technici, waterspecialisten en klimspecialisten die ons begeleiden als we bijvoorbeeld moeilijke gebieden in moeten.’
Hoe worden jullie als stichting ingeschakeld?
‘Onze alarmlijn is 24/7 bereikbaar. Vaak benadert de politie ons om mee te zoeken naar vermiste personen. Bij de aardbeving in Turkije in 2023 kregen we vanuit het Turkse consulaat een hulpverzoek. Met een passagiersvliegtuig vertrokken we naar het rampgebied. Aan de ene kant van de cabine zaten gewone passagiers en andere kant zaten wij, met dertig man en twintig honden. Normaal is dat ondenkbaar. Maar tijdens een crisis krijgen honden ineens een hogere status.’
Hoe doe je dat allemaal naast je eigen bedrijf?
‘Eigenlijk maakt mijn vrouw Sabine dit allemaal mogelijk. Ze steunt me altijd. Dat doet ze al sinds ik mijn eerste bedrijf opstartte, zo’n dertig jaar geleden. Toen Sabine vorig jaar haar vijftigste verjaardag vierde, zat ik in Turkije. We hadden alles opgetuigd voor een groot feest, maar ik werd opgeroepen en ben gegaan. Ik wil altijd mijn grens verleggen en iedere keer gaat zij daarin mee. Dus eigenlijk is zij mijn grote held.’
‘Ik wil altijd mijn grens verleggen’
Jullie pleegzoon Cerzinio, sinds zijn vierde bij jullie, woont inmiddels op zichzelf. Hoe gaat het met hem?
‘Heel goed! Gelukkig zien we Cerzinio vaak. Het is een slimme jongen met een goede babbel. Onlangs is hij bij ons in het bedrijf gestart als business developer. En ook in de rescue heb ik hem kunnen aansteken, want hij heeft zich aangemeld bij ons ondersteuningsteam. Hij heeft van dichtbij meegemaakt welke goede dingen we met een heel team vrijwilligers kunnen bereiken. Ik was natuurlijk wel trots toen hij onlangs aangaf dat hij hierin ook zijn steentje wil bijdragen.’
Hoe verloopt zo’n reddingsactie als jullie eenmaal ter plaatse zijn?
‘Tijdens een zoekactie kunnen we met ons eigen materiaal zelfstandig tien dagen ergens verblijven. We hebben een eigen commandopost waar iedereen, ook de honden, via GPS gevolgd kan worden. In overleg met betrokken hulpdiensten wordt een zoekplan opgesteld, zodat we heel nauwkeurig een specifiek gebied afzoeken. Dat kan op land, bos of puingebieden maar ook op het water met onze bootjes met sonarapparatuur. Samen met de hond vormt de hondengeleider een team, waarbij de hond door te blaffen aan zijn baasje doorgeeft waar een slachtoffer ligt.’
Hoe gaat dat, samenwerken met een hond?
‘Mijn eerste hond Layla is vaak mee geweest, maar met haar twaalf jaar nu echt een omaatje. Ze traint nog wel mee. Dan hoort ze er toch een beetje bij. Lexy een driejarige Mechelaar, is van een heel ander kaliber. Sterk gespierd, waakzaam en heeft twee persoonlijkheden. Thuis is ze heel lief en ontspannen. Maar bij commando ‘search’, tijdens een inzet, zie je haar transformeren naar de werkmodus. Ze weet precies wat ze moet doen. Met haar 250 miljoen reukcellen (een mens heeft er slechts 50 miljoen) kan ze op grote afstand veel meer ontdekken dan wij. We doen het echt samen en hebben elkaar nodig.’
In alle opzichten lijkt me zo’n zoekactie zwaar. Fysiek maar ook mentaal.
‘Dat klopt, maar we zijn hier voor getraind. Als reddingshondengeleider zorgen we ook goed voor onszelf en onze hond. De omstandigheden zijn vaak zwaar, zoals in Turkije. We liepen daar over bergen van puin en hoorde mensen kloppen en roepen. Omdat iedere minuut telt, is de drive om door te gaan enorm. Maar veiligheid staat voorop. We werken altijd in shifts om niet oververmoeid te raken: zes uur zoeken, zes uur rusten. Wat best lastig is, als de adrenaline nog door je lichaam giert. En dit dan tien dagen achter elkaar. Als we thuis zijn, hebben we veel steun aan het hechte team maar er is ook slachtofferhulp of andere geestelijke ondersteuning om over de ervaringen te praten.’
Over de stichting RHWW
Stichting Reddingshonden RHWW krijgt geen overheidssteun of support van goede doelen en is daardoor altijd op zoek naar donateurs. Wil je helpen? Kijk op reddingshonden.nl
