‘We hebben al jaren een stacaravan op een camping aan de kust van Noord-Holland. Nu alleen onze pleegzoon Amir nog maar meegaat, staan er twee bedden leeg. Ik wist dat Levvel vakantiepleegouders zocht. Ook hoopte ik dat het voor onze pleegzoon Amir leuk zou zijn. Hij is vijftien jaar, autistisch en heeft een licht verstandelijke beperking. Contact maken met andere kinderen is lastig.
Levvel vroeg of we in de zomervakantie twee zusjes op wilden vangen. Hun pleegmoeder ging naar familie in Marokko, die ze vanwege corona drie jaar niet had gezien. We lazen de omschrijving en besloten het te doen. Het was best spannend. Je weet niet wat je krijgt en je legt je toch voor vijf weken vast.
Door nieuwe ogen
Het pakte enorm goed uit. Aya maakte al snel twee vriendinnen. Ik ging met Lina naar het zwembad. En waar ik op hoopte, dat gebeurde: Amir trok met Lina op. Ze gingen samen naar het animatieteam, naar het knutseluurtje en als Lina stond te dansen met Koos Konijn maakte hij vanaf de zijlijn foto’s. We ontdekten de camping opnieuw, nu door de ogen van de kinderen.
De dagen waren best intensief, want Lina is een kletskous. Ze leest mij liever voor dan andersom. Maar het slapen ging perfect. En hen te zien genieten, gaf ons zoveel energie. Natuurlijk was er soms zussen-gedoe. Dan klaagde Aya dat Lina teveel achter haar aanliep. Of Lina vond Aya irritant. Allemaal prima op te lossen. Ik zie dat ook als een teken dat ze zichzelf durven te zijn.
Voor ons ging er weer nieuwe een wereld open. Beide meisjes aten hallal, dus na jarenlang naar de supermarkt in Callantsoog te zijn gegaan, gingen we nu inkopen doen bij de islamitische slager in Den Helder. Op een regenachtige dag zat Michael buiten op de veranda en heeft Aya hem alles over het geloof verteld. De laatste week kwam ook Karima, het veertienjarige zusje van Amir, naar de camping.
‘Hen te zien genieten, gaf ons zoveel energie’
Gouden moment
Op een warme avond, het was een uur of elf, pak ik wat uit de schuur, kijk ik omhoog en zie een prachtige heldere sterrenhemel. Ik heb twee ligbedjes buiten gezet en tegen Aya en Karima gezegd: kom, pak je kussen en deken. Samen hebben ze een uur naar de sterren gekeken en ondertussen zachtjes gepraat. Dat was een gouden moment.
De vakantie kreeg nog een vervolg, want hun pleegmoeder wilde graag wat extra ondersteuning, dus zijn de meiden in de herfstvakantie weer mee naar de camping geweest. Toen ik ze thuis ophaalde waren ze stilletjes, we hadden elkaar natuurlijk een paar weken niet gezien. Maar in de auto kwamen de verhalen al, over hoe het op school was en het groep acht kamp. Op de camping stond alles in het teken van Halloween. We hebben de caravan versierd met spinnenwebben, er was een spookspeurtocht, een goochelaar, een voorstelling. Het was heerlijk.
Ik zou iedereen aanraden vakantiepleegzorg te proberen. Het is een kind, hoe eng kan dat nou zijn?’
De namen van de kinderen zijn vanwege privacy gefingeerd.
Irma Davidson is getrouwd met Michael. Ze werkte 17 jaar als tennisleraar, totdat ze fulltime voor de kinderen ging zorgen. Michael is fysiotherapeut. Ze hebben twee pleegzoons (15 en 21), een dochter (25) en twee zoons (24 en 21), waarvan de oudste op kamers woont. Eens per maand en in de zomer- en kerstvakantie komt ook het zusje van een van de pleegzoons logeren. Daarnaast vingen Irma en Michael zo’n 40 kinderen op die een noodbed nodig hadden.
