Twee meiden in een jongensgezin

Het was de bedoeling dat ze één pleegkind zouden krijgen. Na een uurtje kennismaken stonden Wendy en haar man Age de meisjes Sunya (8) en Cheyenne (5) uit te zwaaien. ‘Toen Sunya plots terug rende om ons te knuffelen, besloten we het gewoon te doen.’ Twee dagen later stonden de zusjes samen voor de deur. De lijm van het behang in hun kamer was net droog.

‘Vanwege de kerstvakantie waren mijn zoons van 16, 13 en 10 jaar oud en mijn man Age thuis toen Sunya en Cheyenne kwamen. Met z’n allen deden we een spelletje, keken tv en ’s avonds stopte ik de meisjes in bad. Dat vonden ze geweldig. Het ging meteen relaxt. Hoewel, ik had expres pannenkoeken gebakken. Maar dat hadden ze nog nooit gegeten. De jongste deed een beetje tegendraads: ‘Ik heb geen honger, ik hoef niet.’ Maar met een verhaaltje erbij nam ze toch vijf hapjes. De volgende dag bleek Age corona te hebben. Ik dacht: oh jee, hoe gaat dat, meteen een week samen in huis? Maar de quarantaine pakte juist positief uit, want zo konden we rustig aan elkaar wennen.

‘Die meiden willen toch per se die lelijke ketting om’

We merken dat we minder vrijheid hebben met jongere kinderen in huis. Als vriendinnetjes komen spelen, moet ik ze even op gang helpen. Dan zit ik opeens Barbies aan te kleden. We hadden een jongensgezin, dus grappig om te zien hoe die meiden urenlang zoet zijn met kraaltjes en wol! Haarspeldjes, oorbellen, kettingen, ze vinden het allemaal geweldig. Winkelen met meisjes is ook anders dan met jongens. Ze zijn zo enthousiast als ze iets krijgen. De jongens kleden zich gerust om als ik zeg dat een broek niet bij hun t shirt past; de meisjes willen per se toch die lelijke ketting om.

Na twee maanden schoot mijn oudste zoon opeens uit zijn slof. De drukte, de reuring, hij was er helemaal klaar mee. Het was hem even te veel met een toetsweek en mijn zieke vader, die later overleed. Toen Age thuiskwam en me huilend aantrof, hebben we hier samen goed over gepraat. Als je met elkaar blijft praten, zie je het daarna vaak wel weer zitten. En de oudste zegt het nu sneller als hem iets dwars zit. Gelukkig blijven Sunya en Cheyenne voor altijd bij ons. Ik gun de meisjes dat ze, net als mijn zoons, zorgeloos opgroeien.’

De namen Sunya en Cheyenne zijn om privacyredenen gefingeerd.